Messias
Het is nogal een dingetje bij petrol heads: als de achterwielen niet worden aangedreven, is het geen echte auto. Jongens die ooit droomden van een hitsige Alfa Romeo, zijn daarom als heren op leeftijd allang uitgeweken naar andere merken. Alfa’s zijn opgedirkte Fiats, zolang ze zich via hun voorwielen door de bochten sleuren.
Maar er gloort licht aan de horizon. Sinds kort is het zelfs officieel: Alfa’s krijgen hun achterwielaandrijving terug, allemaal, aldus hoogste baas Harald Wester bij het ontvouwen van zijn vijfjarenplan. En in het eerste zonnestraaltje mogen Alfisti zich nu al koesteren: deze 4C. Nou ja, Alfisti: werkelijk iedereen met wie hij oogcontact maakt, valt als een blok voor het brutale Italiaantje. Ze kleven aan zijn bumper, houden halt voor een paar foto’s of staan gewoon een minuutje te dromen bij zijn gewelfde flanken, zijn pokdalige koplampunits en gretige kaken. De 4C is een nekkendraaier eerste klas.
Alsof het daarom gaat bij een skeltertje dat dankzij een chassis met koolstofvezel (Ten Cate zij dank) nog geen 900 kilo weegt, nauwelijks boven de stoeprand uitkomt en 240 pk achter de stoelen heeft. Precies: de Messiaanse Alfa staat voor onbespoten rijplezier. Er is niets comfortabels aan de instap, er is geen stuurbekrachtiging en ook bij gematigde snelheid houdt het turboblokje zich allerminst koest. Dat fluit en sist je nekharen overeind als het gas erop gaat en gromt ontevreden zolang legale snelheden op zijn racy digitale display blijven sukkelen. Kniesoren zullen klagen dat je niet kunt doorhalen tot achtduizend toeren, maar mensen zonder racelicentie zweten voor die tijd al peentjes. De klappen waarmee de zesbak door zijn verzetten peddelt, dat afgeplatte stuurtje dat een analyse van elk putdeksel doorgeeft; mamma mia! De 4C zet rondetijden neer waar dikke supersporters honderden pk’s meer voor nodig hebben, doet dat voor een habbekrats en levert een adrenalinekick die onbetaalbaar is. Deze Alfa mag boven ons jongensbed.
Gereden: Alfa Romeo 4C
Prijs: vanaf € 59.650
